Pan Krzysztof prowadzi firmę przewozową. Zarobek uzależniony jest od ilości zleceń od kontrahentów. Przedsiębiorca nie przewidywał załamania rynku spowodowanego nagłym pojawieniem się pandemii koronawirusa. Znaczny i nagły spadek obrotów spowodowany drastycznym zmniejszeniem się ilości zleceń sprawia, że Pan Krzysztof nie jest w stanie uregulować bieżących zobowiązań, co generuje wysokie długi. Zaistniała sytuacja sprawia, że przedsiębiorca zastanawia się nad zakończeniem prowadzenia firmy i ogłoszenia upadłości. Jakie kroki może podjąć Pan Krzysztof w celu wyjścia z długów i powrotu do normalnego życia, bez ciążącego na nim zadłużenia? Czy Pan Krzysztof może ogłosić upadłość?

Do Kancelarii zgłosiła się Pani Daria, która prowadzi egzekucję komorniczą przeciwko swojemu byłemu małżonkowi. Niestety, w ramach postępowania nie udało się uzyskać Klientce całości należności. Dłużnik Pani Darii pozostaje zatrudniony w ramach stosunku pracy, wobec czego Pani Daria złożyła wniosek o zajęcie przez komornika wierzytelności z wynagrodzenia za pracę swojego byłego małżonka. Niestety, jak się okazało, pracodawca nie wypłacał od 3 miesięcy wynagrodzenia byłemu małżonkowi Pani Darii, a zatem Klientce w dalszym ciągu nie udało się odzyskać należności. Czy wobec tego wierzycielowi nie przysługuje żadne pole manewru?

Przepisy obu ,,tarcz antykryzysowych” dotyczące walki z koronawirusem dają przedsiębiorcom dotkniętym spadkiem obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia COVID-19 – możliwość ubiegania się o dofinansowanie wynagrodzeń pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

„Dwa dni temu dowiedziałam się, że żona oraz dzieci mojego zmarłego brata odrzucili spadek po nim. Jak się okazuje, mam teraz sześć miesięcy na odrzucenie spadku po nim. Aktualnie mieszkam za granicą i nie mam możliwości przyjechać do kraju, aby załatwić formalności związane z tą sprawą. Czy możliwe jest odrzucenie spadku będąc poza granicami kraju”?

„Panie Mecenasie, potrzebuję pomocy. Dwa lata temu ustalone zostały alimenty na rzecz mojego syna w wysokości 2.000 zł. Dotychczas prowadziłem firmę, która bardzo dobrze funkcjonowała, zatrudniałem około 30 pracowników. Niestety od ponad trzech miesięcy jestem pod tak zwaną „kreską”. Musiałem zwolnić prawie 20 pracowników, a mimo tego nie udało mi się postawić firmy „na nogi”. Straciłem płynność finansową, nie mam z czego zapłacić czynszu, opłacić pracowników oraz partycypować w kosztach utrzymania syna na dotychczas ustalonym poziomie. Ledwie wystarcza mi na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup mieszkania. Czy w tej sytuacji istnieje szansa na obniżenie alimentów”?

Pani Karolina odrzuciła spadek po zmarłym ojcu, ponieważ był on obciążony długami. Po upływie kilku miesięcy od daty odrzucenia spadku Pani Karolina skontaktowała się z naszą Kancelarią celem ustalenia czy musi ona odrzucić spadek w imieniu jej nowo narodzonego dziecka. Z informacji uzyskanych od Klientki wynika, iż składając oświadczenie o odrzuceniu spadku po zmarłym ojcu była ona w drugim miesiącu ciąży. Czy, a jeśli tak, to jakie kroki musi podjąć Pani Karolina celem odrzucenia spadku w imieniu jej małoletniego dziecka?

Pani Sylwia od ponad 8 lat mieszka w mieszkaniu położonym na starym mieście w Krakowie. Mieszkanie otrzymała w spadku po zmarłej babci. Wcześniej, przed przeprowadzką do Krakowa Pani Sylwia mieszkała wraz ze współlokatorką w wynajmowanym od wspólnoty mieszkaniowej mieszkaniu położonym w Toruniu, gdzie obie studiowały. Dla swojej wygody, a zwłaszcza w celu uproszczenia odbioru korespondencji pocztowej Pani Sylwia zameldowana była w wynajmowanym mieszkaniu. Po zakończeniu studiów i przeprowadzce do Krakowa Pani Sylwia nie zmieniła swojego adresu zameldowania na adres krakowski. Ku zaskoczeniu Pani Sylwii, po ponad 10 latach od przeprowadzki z Torunia, jej rachunek bankowy został zajęty przez Komornika Sądowego, egzekwującego należności czynszowe związane z zamieszkaniem w wynajmowanym lokalu w Toruniu. Jak się później okazało, egzekwowane należności wynikają z nakazu zapłaty wydanego ze względu na zaległości czynszowe (odszkodowanie za bezumowne korzystanie) za okres, w którym Pani Sylwia nie mieszkała już w wynajmowanym mieszkaniu w Toruniu, w którym w dalszym ciągu pozostała jej współlokatorka, zajmująca mieszkanie bez tytułu prawnego. Czy w stosunku do Pani Sylwii słusznie wszczęto postępowanie sądowe o zapłatę tych zaległości?

Pan Tomasz ma 82 lata. Kilkanaście lat temu Pan Tomasz darował córce Karolinie mieszkanie. Aktualnie w mieszkaniu mieszka Pan Tomasz oraz Pani Karolina z mężem. W umowie darowizny mieszkania sporządzonej w formie aktu notarialnego, Pan Tomasz zastrzegł sobie prawo dożywotniej osobistej służebności darowanego mieszkania. Służebność wpisana została do księgi wieczystej nieruchomości.

Ze względu na zły stan zdrowia Pana Tomasza, który pogarszał się z miesiąca na miesiąc, rodzina zmuszona została do umieszczenia Pana Tomasza w zakładzie opieki leczniczej. Ze względu na brak perspektyw powrotu Pana Tomasza do mieszkania córki, Pani Karolina zastanawia się nad możliwością zniesienia ustanowionej na rzecz ojca służebności mieszkania. Ze względu na zły stan zdrowia ojca, Pan Tomasz nie może zrzec się służebności. Czy istnieje inna możliwość zniesienia osobistej służebności mieszkania?

Do naszej Kancelarii zgłosiły się Pani Anna i Pani Krystyna, które chciałyby przeprowadzić postępowanie spadkowe po zmarłej mamie. Nasze Klientki zastanawiają się czy lepiej przeprowadzić postępowanie spadkowe przed sądem czy u notariusza. Chciałyby one uzyskać również informację, które z rozwiązań jest lepsze, szybsze oraz jaka jest pomiędzy nimi różnica.

Poniżej postaramy się zatem wyjaśnić w jakich okolicznościach stwierdzenie nabycia spadku może zostać przeprowadzone przed notariuszem.

W pracy zawodowej wielokrotnie prowadzimy sprawy związane z ustaleniem sposobu osobistej styczności jednego z rodziców z dzieckiem. Kiedy rodzic na stałe nie mieszkający z małoletnim ma problemy w zakresie kontaktów, a żadne rozmowy z drugim rodzicem nie przynoszą efektów, rozwiązaniem na wprowadzenie stałości i przewidywalności w zakresie kontaktów jest uzyskaniem postanowienia sądu regulującego tą płaszczyznę.

Często Nasi Klienci wychodzą z założenia, że ustalenie tej kwestii w ramach postępowania sądowego kończy sprawę co do problematyczności spotkań. Niestety to nie zawsze jest prawdą. Zdarzają się sytuację, że nawet ustalenie w ramach postanowienia, jak mają wyglądać kontakty z dzieckiem, nie powoduje zakończenia trudności w tym obszarze. Przykładem może być sprawa Pana Adriana, który po roku braku stałości w spotkaniach z synem, oraz ciągłych sporach z matką dziecka uznał, że jeśli sąd ustali w jakich terminach ma spotykać się z nim, to jego matka nie będzie miała wyjścia i przestanie mu utrudniać realizację spotkań. Po prawomocności rozstrzygnięcia w zakresie kontaktów sytuacja naszego Klienta nadal jednak nie uległa poprawie. Matka dziecka często odmawiała wydania dziecka, lub też opóźniała moment spotkania, przy czym, każda z tych sytuacji wynikała z winy i postawy matki. W związku z czym Pan Adrian zwrócił się z pytaniem co ma zrobić w takiej sytuacji.

Do Kancelarii zgłosił się Klient, który w ramach toczącego się postępowania administracyjnego został wezwany przez organ w charakterze świadka do osobistego stawiennictwa i złożenia zeznań. Klient jest osobą niepełnosprawną i w tym celu musiał skorzystać z usług transportu przystosowanego dla potrzeb niepełnosprawnych, w związku z czym, Klient poniósł dodatkowe koszty. Wobec tego pojawiło się pytanie, czy osoba wzywana przez organ administracji ma możliwość domagania się zwrotu kosztów związanych ze stawiennictwem.

Pan Krzysztof pełni rolę pozwanego w jednym z postępowań cywilnych prowadzonych przez Sąd Okręgowy. Pan Krzysztof pozwany został o zapłatę kwoty 100.000,00 zł tytułem zwrotu tzw. „chwilówki”, która została zaciągnięta w imieniu Pana Krzysztofa przez złodzieja, który ukradł mu portfel wraz z dowodem osobistym. Sąd Okręgowy w toku postępowania bagatelizował stanowisko procesowe pozwanego, a w szczególności nie przeprowadził szeregu istotnych z punktu widzenia Pana Krzysztofa dowodów, których właściwe przeprowadzenie umożliwiłoby oddalenie powództwa w stosunku do pozwanego. Ostatecznie wydany został wyrok nakazujący pozwanemu zapłatę kwoty 100.000,00 zł, pomimo że Pan Krzysztof nie zaciągnął zobowiązania. Pan Krzysztof zdecydował się na wniesienie apelacji. Niestety, w czasie biegu dwutygodniowego terminu do wniesienia apelacji Pan Krzysztof uległ wypadkowi samochodowemu, wskutek którego trafił nieprzytomny do szpitala i uchybił terminowi do wniesienia apelacji. Czy Pan Krzysztof będzie miał jeszcze możliwość wniesienia apelacji, pomimo upływu przewidzianego do tego terminu?